ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ

Έβρεχε καταρρακτωδώς , όταν μπήκα στο λεωφορείο!  Ούτε που κοίταξα γύρω ,παρά κάθισα  γρήγορα προσπαθώντας να βολέψω κάπως  τις τσάντες και την ομπρέλα που έσταζε.

Έκανε κρύο κι έτσι  δεν ήταν πολύς ο κόσμος για την αγορά . Το λεωφορείο σχεδόν άδειο.  Τότε  τους πρόσεξα. Για να ακριβολογώ, πρόσεξα το πρόσωπο το δικό του  και  την  πλάτη της  καθώς και τα μαλλιά. Αυτά άλλωστε τράβηξαν την προσοχή μου καθώς με την άκρη του ματιού μου έπιασα  την έντονη αντανάκλασή τους στο τζάμι.

Μακριά  μαλλιά βαμμένα εκείνο  το πλατινέ ξανθό , σχεδόν άσπρο  και περασμένα από τοστιέρα ,έτσι να που θυμίζουν κακοξεπλυμένα  ρούχα, να  απλώνονται στην πλάτη της . Καθόταν στητή,  με  μαύρο μπουφάν ,γυρισμένη προς το παράθυρο ,να κοιτάζει τη βροχή.  Πρόσωπο  δεν μπόρεσα  να  δω, όσο κι αν  προσπάθησα.

Μόνο το δικό του πρόσεξα . Μελαχρινός   σκουροδέρματος , αυλακιές  έσκαβαν το μέτωπο και τα μάγουλα . Τα μάτια του όμως, αυτά μου έκαναν εντύπωση. Μεγάλα ,μαύρα,  σκοτεινά και απίστευτα θλιμμένα. Μιλούσε  σπαστά ελληνικά ,λέξεις αραδιασμένες στη σειρά  χωρίς συντακτικό  και γραμματική ,  έντονα όμως , πολύ έντονα και χειρονομούσε γρήγορα προσπαθώντας να της δώσει να καταλάβει.

«Εγώ  θέλει λίγο λεφτά ! Όκι πολλά .Λίγο να στέλνω πατέρας μου και εντώ ζει ήσυχα . Κατάλαβες ; Λίγο όχι πολύ. Εγώ θέλει ήσυχα , πολύ ήσυχα ζει . Παιδί , αγάπη , κι ήσυχα θέλει. Αφεντικό δώσει εμένα είκοσι ευρώ έτσι και πάει πάλι αύριο λέει. . Δεν έχει δουλειά μαγαζί ,βλέπω εγώ  φύγει γρήγορα από εκεί . Καλό αφεντικό  και εγώ θέλω πει αλήθεια εμένα . Χάρη όχι , δεν θέλει χάρη. Δουλειά θέλει . Κατάλαβες εσύ ;Όχι  λεφτά χωρίς δουλειά. Δουλέψει  όλη μέρα και μετά πάρει λεφτά . Έτσι όχι . Όχι χάρισμα. Όχι χάρισμα».

Η φωνή του γρήγορη , μ’ έναν τόνο απελπισίας , απόγνωσης να πω  , δεν ξέρω. Σκέφτηκα , μετανάστης , από Πακιστάν , Αφγανιστάν , Κούρδος ίσως , ποιος ξέρει άραγε σε τούτο τον πύργο της Βαβέλ. Για να ρωτήσω ,ούτε λόγος , έτσι κι αλλιώς .

Κουνούσε το κεφάλι της πάνω κάτω. Αυτό μόνο μπορούσα να δω. Την κοιτούσε και το βλέμμα του έψαχνε το πρόσωπό της με λαχτάρα , να βρει σημάδια , ποιας σκέψης δεν ξέρω ! Συνέχεια την κοιτούσε , τη ρουφούσε  με απόγνωση , σαν να εξαρτιόταν από το βλέμμα της η ύπαρξή του ολόκληρη.

Αυτή , ξανθιά σφίγγα , κουβέντα δεν έβγαζε. Άθελα μου σκέφτηκα τον  ψυχρό Βορρά.Το κεφάλι της μισογυρισμένο προς το παράθυρο,  να κοιτάζει έξω τις βιτρίνες. Πότε πότε μόνο γυρνούσε προς το μέρος του για μια στιγμή , και τότε έβλεπα το βλέμμα του ν’ αλλάζει , να μαλακώνει , να γλυκαίνει, θαρρείς και χάιδευε αυτό το στιγμιαίο βλέμμα της τη μοναξιά  του. Έτσι το ‘νιωσα το βλέμμα του , μόνο που κείνη τη στιγμή  με είδε κι αυτός . Με κοίταξε  κατάματα , με απορία αν ήταν  ή με θυμό για την αδιακρισία μου δεν ξέρω.  Τά’ χασα και λίγο ντράπηκα που με τόση περιέργεια παρακολουθούσα ,ακάλεστη την προσωπική εξομολόγηση του ανθρώπου και γύρισα αλλού το βλέμμα . 

Στράφηκα κι εγώ στο παράθυρο, να χαζεύω τις τρεχούμενες βιτρίνες. Στην επόμενη στάση κατέβηκαν . Το τελευταίο που πρόλαβα ν’ ακούσω ήταν η φωνή της, γλυκιά και τρυφερή,  να λέει με σπαστά  ελληνικά «Έλα , εντώ κατεβαίνουμε».

Ουδός του φόβου

Δεν φοβήθηκα ποτέ πριν  το Κόκκινο.

Ούτε το Τίποτα .

Στο μέταλλο  , άμαθη  , ένιωσα ν’ αναβλύζει το κόκκινο κυλώντας πάνω μου,

Άκουσα την καρδιά  μου  

Και έμαθα …πως είμαστε το τίποτα ……

Η  ερώτηση ήταν σαφής

- « τι καλό μαγειρέψατε σήμερα κυρία Σ…… ;»

Και η απάντηση απολύτως αναμενόμενη νομίζω ……

-  « ΤΙΠΟΤΑ»

Δεν φοβήθηκα ποτέ πριν  το Κόκκινο .

Ούτε το Τίποτα .

Το  ’Όλα» και το Για Πάντα είναι που με παραλύουν.

Σε σώμα φθαρτό και πεπερασμένο που να χωρέσουν ;

Πόση αλαζονεία στην επιθυμία των ανθρώπων για αιωνιότητα !

ΤΟ ΛΙΠΟΣ

ΤΟ ΛΙΠΟΣ

Οδηγούσε σα χαμένος .  Κολλημένο το πόδι στο γκάζι ,  ασυναίσθητα,   και το βλέμμα ευθεία μπροστά. Έτρεχαν τα μάτια του και δεν ήξερε αν ήταν απ’ το ανοιχτό παράθυρο ο αέρας , ή η κολλημένη του σκέψη που το προκαλούσε … Αν τον έβλεπε άλλος οδηγός  θα τον έπαιρνε για τρελό  ή μεθυσμένο !

«Δεν είμαι λίπος ρε γαμώτο …. Δεν είμαι λίπος εγώ ..» μουρμούριζε  .

Το μυαλό  τρέχει .Στη γυναίκα, στο παιδί  , στο σπίτι που ακόμα το χρωστάγανε , δεκαπέντε χρόνια  τώρα …Όλο  λέγανε να ανασάνουνε λίγο οικονομικά  κι όλα κάτι έπρεπε να δώσουνε στην εφορία , στους λογαριασμούς και τα συναφή. Μισθοσυντήρητο  το σπίτι , δυο μισθοί ξεροί τι να σου κάνουνε ..τα έξοδα τρέχουν  , οι δόσεις ..και η μικρή  τους θέλει και αυτή τα έξοδά της . Κάτι τα ρούχα , κάτι οι γυμναστικές , κάτι το ’να , κάτι τ’ άλλο …

Το λίπος που περισσεύει από την εταιρεία, θα φύγει , ανακοινώσανε τ’ αφεντικά  απ’ την Αθήνα !  Με  μέιλ  έφτασε η ανακοίνωσή, το είδε με τα μάτια του , έτσι ακριβώς  το  γράφανε οι πούστηδες        « …το περιττό λίπος της εταιρείας  πρέπει να φύγει….» !

Σάββατο  βράδυ , και μετά το κλείσιμο του μαγαζιού κάνανε μίτινγκ και     τ’ ανακοινώσανε κι  επίσημα , και τους  είπανε  ξεκάθαρα πως έρχονται  κι άλλες περικοπές….  

Εκεί είναι που άρχισε να ψυλλιάζεται  …. Κάτι τα παράξενα  βλέμματα του διευθυντή του καταστήματος ,  κάτι οι  ψίθυροι που σουρσούριζαν εδώ και μέρες  , το’ξερε κιόλας πως  είναι ο πιο μεγάλος  στο μαγαζί κι αυτό είναι κόστος  για την εταιρεία !  Μια αγγελία να  βάζανε, που λέει ο λόγος , βρίσκανε πιτσιρικά να τους κάνει τη δουλειά με  πιο λίγα.

«… το περιττό λίπος της εταιρείας πρέπει να φύγει ……» έλεγε το μέιλ.

«Δεν είμαι λίπος ρε γαμώτο….» τρέχανε τα μάτια του «δεν είμαι  λίπος ρε γαμώτο»……  ο καλύτερος είμαι και το ξέρουνε , όλοι  στο μαγαζί λένε πως από μένα λάθη στον έλεγχο δεν γίνονται και σε μένα θα ‘ρθουνε για να διορθώσω τις στραβές …γαμώτο…..»

Το προηγούμενο  βράδυ τα κουβέντιαζε με τη γυναίκα του. Τα κουβέντιαζε  ένας λόγος  είναι….Άκουγε τη γκρίνια της περισσότερο .    « ….δε σε βλέπει το σπίτι καθόλου …κάθε τρεις και λίγο μίτινγκ, και φυσικά κουβέντα για υπερωρίες.... η μικρή σε αναζητάει …κι εγώ σ’ έχω ανάγκη …κουράζομαι εύκολα τώρα μη νομίζεις …επειδή παριστάνω ότι δεν τρέχει τίποτα …τι θέλουνε πια κι αυτοί… μέχρι και στα ρεπό σου πας για να βοηθήσεις ,τι στο δαίμονα ….κι αυτοί κάνουνε περικοπές … πες τους καμιά κουβέντα  πια ….»

Έτσι έλεγε , αλλά βέβαια αυτή  δεν  ξέρει τίποτα για «λίπος» , δημόσια υπάλληλος  η κυρία, δεν την κουνάει τίποτα απ’ τη θέση της. Τρεις κι εξήντα , εντάξει , αλλά  σταθερά…. Τι να ξέρει αυτή για «λίπος» …..!!!

«Δεν είμαι λίπος , δεν είμαι λίπος ..δεν είμαι λίπος ρε γαμώτο….»  μουρμούριζε σαν cd  που κόλλησε στο ρεφρέν του τραγουδιού .

Σάββατο σήμερα  , στις τρεις σχολάγανε , και περασμένες οκτώ για να πάει σπίτι , πάλι θα κοιμάται η μικρή ,καλύτερα δηλαδή να μην τον δει έτσι όπως είναι …

Γέρος , έτσι ένιωσε σήμερα… τον πειράζανε κι οι άλλοι στη δουλειά και γελούσανε όλοι μαζί ….παππού , έλα ρε παππού …έτσι τον φωνάζουνε τα εικοσιπεντάχρονα της δουλειάς .Κι αυτός γελάει  ,πάντα γελάει με τ’ αστείο , ποτέ δεν του φάνηκε κάπως ….μόνο σήμερα  το’ νιωσε διαφορετικό . Σαν να μην ήταν αστείο πια …

Να’ φταιγε  που άκουσε τυχαία την ερώτηση του διευθυντή  στο τηλέφωνο  « ….τι εννοείς ο παππούς  ίσως πρέπει να φύγει ;»

 Δεν έδωσε σημασία χτές που τ’ άκουσε  , αλλά σήμερα …στα πενήντα πέντε  του , ένιωσε  βαρύς , πολύ βαρύς  και μεγάλος  όταν οι πιτσιρικάδες  ξεκινήσανε πάλι το βιολί τους ….

Δεν είμαι λίπος  ρε γαμώτο , δεν είμαι λίπος …. Τρέχανε τα μάτια του ,

Και στ’ αυτιά του ακουγόταν ακόμα τα λόγια του διευθυντή ..... «έλα την Δευτέρα το μεσημέρι , μετά τη δουλειά να μιλήσουμε» …

Δεν είμαι λίπος ρε γαμώτο, δεν είμαι λίπος …έλεγε κι ανέβηκε μηχανικά τα σκαλοπάτια του σπιτιού  ….

The Black Hole

Μποτίλια στον Ωκεανό

Κάπως  έτσι μοιάζει τούτη η διαδικασία.  Γράμματα στον Ωκεανό , ασφαλισμένα στην μποτίλια της ανωνυμίας.
 
Λοιπόν  τά 'χω  χαμένα τον τελευταίο καιρό , και φαντάζομαι πως δεν είμαι η μόνη !  Θυμός , αγανάκτηση και πίκρα ... Μόνο αυτά ???   Μπα... κι άλλα είναι αλλά ακόμα δεν έχουν ξεκαθαρίσει μέσα μου .
Η ομίχλη εντός μου  λοιπόν.
Ελλάδα !  Ποιά Ελλάδα ;  Αυτή που έχουμε ξεχάσει ; Αυτή που έχουμε εξαπατήσει , με όποιο τρόπο ο καθένας μας ;

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Μίμος ύφους,

μίμος ηθους περιστασιακά .

Λέξεις στίλβουσες ,για λόγους εντυπωσιασμού 

και καθόλου λαμπρού συναισθήματος !!

Αλαλάζουσες , όχι από πόνο , αλλά ματαιοδοξία.

Το καινό/ κενό κοινό, άφωνο, παρακολουθεί 

τη"μυσταγωγία" του καλλιτέχνη ....

που  βερμπαλίζει για να πει το τίποτα ...

όλα όσα δημιουργούν μετριότητα γενικώς ,

πρόσωπα, ενίοτε και προσωπεία ,

βγαίνουν στη σκηνή και παίζουν τις ζωές των άλλων ,

σκονίζοντας  τη δική μου στη ντουλάπα....

"ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΠΑΙΞΩ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ"

Δεν ξέρω πια τι γνώμη έχω για τις καταλήψεις των σχολείων φέτος , δεν ξέρω πια τι γνώμη έχω για  τους γονείς που απουσιάζουν απ΄τους "αγώνες" κάθε είδους των παιδιών τους , δεν ξέρω πια ( μάλλον δεν θέλω να ξέρω ) τι γνώμη έχω για μένα που κοιτάζω "απαθής" τα παιδιά κλεισμένα μέσα στα σχολειά  παριστάνοντας τους αγωνιστές με τα λεφτά του μπαμπά ( ενώ ξέρουν πως δικά τους έτσι όπως παν τα πράγματα δεν θα βγάλουν ποτέ ) Αλήθεια δεν ξέρω πια ! ! 

Ναι , καλό δεν είναι να κλείνει το δημόσιο σχολείο για το χαβαλέ του καθενός ! 
Έλα που ο διάολος μέσα μου ρωτάει όμως " Γιατί όταν είναι ανοιχτό , δεν γίνεται έτσι κι αλλιώς ο χαβαλές του κάθε υπουργού με όλους τους συμμετέχοντες να τρέχουν ?" 

Ναι , καλό δεν είναι να εξευτελίζονταιι έτσι , με ομολογουμένως συχνά ανυπόστατα αιτήματα , οι αγώνες !  Κατάληψη για ψύλλου πήδημα ! Άσε που έχει γίνει απλώς Μόδα !  
Έλα όμως που πάλι ο διάολος μέσα μου ρωτάει  " Εδώ χαλάει το σύμπαν , μας γ...νε και λέμε κι ευχαριστώ πολύ , γύρω τριγύρω επί της ουσίας δεν κουνιέται φύλλο , κανείς δεν αντιδρά για τίποτα ( σχεδόν) ! Τα σχολεία και οι μαθητικές καταλήψεις σε πειράζουν ?"
Ναι , καλό δεν είναι να γίνονται καταστροφές στα σχολεία από μαινόμενους μαθητές και εξωσχολικούς ! 
Έλα , που ο διάολος μέσα μου ρωτάει " Και όλες οι άλλες "καταστροφές" που συμβαίνουν τώρα , εδώ, γύρω μας , γιατί δεν πειράζουν κανέναν ? Τα ποσοστά αυτοκτονιών αυξάνονται δραματικά , το ίδιο και οι καταθλιπτικοί! Γιατί δεν μιλάει , δεν αντιδρά κανείς ?"
Ναι , χωρίς παιδεία και εκπαίδευση ένας λαός δεν προκόβει , δεν προχωρά στο μέλλον ! 
Έλα όμως που ο διάολος μέσα μου ρωτάει " Ποια παιδεία και ποια εκπαίδευση ? Κανείς από τους "πολύ καλά πεπαιδευμένους, μα και εκπαιδευμένους " πολιτικούς και δημοσιογράφους  δεν αντιλαμβάνεται τι γίνεται ? Γιατί όλοι ( σχεδόν όλοι , για να μην μηδενίζω τα πάντα ) συναινούν και επικροτούν και ψηφίζουν και δεν ενημερώνουν και συγκαλύπτουν και....... ατέλειωτος ο κατάλογος .... Αλλά ξέχασα , για να λες την αλήθεια χωρίς περιστροφές , έστω τη δική σου μόνο αλήθεια , απαιτείται όχι εκπαίδευση , όχι (μόνο) παιδεία αλλά κυρίως Ηθική . Κι απ' αυτή , οι " μεγάλοι"  φαίνεται έχουμε έλλειψη....!!" 
Ναι , λόγω ηλικίας , θέσης και συνείδησης της ματαιότητας του πράγματος είμαι αντίθετη στις καταλήψεις των σχολείων !
Έλα που ο διάολος μέσα μου ρωτάει " Εσύ πως θα αντιδρούσες αν στα 15 , στα 16, στα 17 , σου υπόσχονταν ένα μέλλον αξίας 660 Ε που με τα σημερινά ,όχι τα αυριανά, τα σημερινά δεδομένα δεν φτάνει ούτε για τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες σου  ? Και σε καλούσαν να εργαστείς σκληρά , ( ο Έλληνας μαθητής είναι πολύ σκληρά εργαζόμενος σε σχέση με τους συναδέλφους του Ερωπαίους ) ,πολύ σκληρά ,για να κερδίσεις Τι και για Ποιον  σε μια χώρα που σε λίγο μπορεί να μην  είναι καν δική σου ! Όταν σου στερούν το όνειρο πριν καν το δημιουργήσεις . Όταν κάποιοι , αποφάσισαν για σένα το μέλλον σου χωρίς να σε ρωτήσουν .....
Όχι , δεν είμαι απαισιόδοξη , ούτε λέω πως δεν υπάρχει ελπίδα ... Πιστεύω πως κάποιοι έχουν ακόμα Ηθική , πως κάποιοι άλλοι μπορεί να έχουν "τσίπα" . Πιστεύω  πως κάτι καλύτερο θάρθει στο μέλλον , σίγουρα όμως όχι από μια κοινωνία που δεν αντιδρά και δεν παίρνει η ίδια την τύχη της στα χέρια .
Γι' αυτό σας λέω ..... 
δεν ξέρω  τι να παίξω στα παιδιά....