Άντε πάλι από την αρχή !! 

Το παιδί που κλαίει....

Η έφηβη που δεν έχει με ποιον να μοιραστεί τις εσωτερικές της αναζητήσεις .....

Ο ρόλος του κακού , του καλού( ..πότε πότε και του άσχημου)  ,που μας καλούν να παίξουμε οι καταστάσεις ....

Ένα ρημάδι φωτοτυπικό , που φορτώνεται όλες μας τις ματαιώσεις .....

Το αγχωμένο τσιγάρο έξω από τα κάγκελα ,..... ή μήπως άραγε είμαστε μέσα και δεν τό 'χουμε πάρει χαμπάρι ? 

Τα κάγκελα δείχνουν άλλωστε ίδια κι απ' τις δυό πλευρές ....

αφορισμοι ... καταδικασμένες προθέσεις ...( θα το κόψω το ρημάδι... )

Η καθημερινότητα που με κυνηγά για να με φορτώσει ενοχές στο τέλος της μέρας για όσα δεν πρόλαβα  ..... 

να κάνω  , να ζήσω ,να χαρώ !!

Η μισερή επικοινωνία με το σύντροφο ,το παιδί , το μαθητή , το συνάδελφο , το φίλο ......

Η βροχή που γυαλίζει τις άδειες μας στιγμές .....

Άδεια από τη ζωή όμως δεν παίρνεις , ούτε καν ολιγόωρη !!!

Είμαι μόνο εγώ άραγε ?