ΤΟ
ΛΙΠΟΣ
Οδηγούσε
σα χαμένος . Κολλημένο το πόδι στο γκάζι
, ασυναίσθητα, και το
βλέμμα ευθεία μπροστά. Έτρεχαν τα μάτια του και δεν ήξερε αν ήταν απ’ το
ανοιχτό παράθυρο ο αέρας , ή η κολλημένη του σκέψη που το προκαλούσε … Αν τον
έβλεπε άλλος οδηγός θα τον έπαιρνε για τρελό ή μεθυσμένο !
«Δεν είμαι λίπος ρε γαμώτο …. Δεν είμαι
λίπος εγώ ..» μουρμούριζε .
Το
μυαλό τρέχει .Στη γυναίκα, στο
παιδί , στο σπίτι που ακόμα το χρωστάγανε
, δεκαπέντε χρόνια τώρα …Όλο λέγανε να ανασάνουνε λίγο οικονομικά κι όλα κάτι έπρεπε να δώσουνε στην εφορία , στους
λογαριασμούς και τα συναφή. Μισθοσυντήρητο
το σπίτι , δυο μισθοί ξεροί τι να σου κάνουνε ..τα έξοδα τρέχουν , οι δόσεις ..και η μικρή τους θέλει και αυτή τα έξοδά της . Κάτι τα
ρούχα , κάτι οι γυμναστικές , κάτι το ’να , κάτι τ’ άλλο …
Το
λίπος που περισσεύει από την εταιρεία, θα φύγει , ανακοινώσανε τ’ αφεντικά απ’ την Αθήνα ! Με μέιλ
έφτασε η ανακοίνωσή, το είδε με τα μάτια
του , έτσι ακριβώς το γράφανε οι πούστηδες «
…το περιττό λίπος της εταιρείας πρέπει
να φύγει….» !
Σάββατο
βράδυ , και μετά το κλείσιμο του μαγαζιού κάνανε μίτινγκ και τ’ ανακοινώσανε κι επίσημα , και τους είπανε
ξεκάθαρα πως έρχονται κι άλλες περικοπές….
Εκεί
είναι που άρχισε να ψυλλιάζεται …. Κάτι τα
παράξενα βλέμματα του διευθυντή του
καταστήματος , κάτι οι ψίθυροι που σουρσούριζαν εδώ και μέρες , το’ξερε κιόλας πως είναι ο πιο μεγάλος στο μαγαζί κι αυτό είναι κόστος για την εταιρεία ! Μια αγγελία να
βάζανε, που λέει ο λόγος , βρίσκανε πιτσιρικά να τους κάνει τη δουλειά
με πιο λίγα.
«…
το περιττό λίπος της εταιρείας πρέπει να φύγει ……» έλεγε το μέιλ.
«Δεν είμαι λίπος ρε γαμώτο….» τρέχανε τα
μάτια του «δεν είμαι λίπος ρε γαμώτο»…… ο καλύτερος είμαι και το ξέρουνε , όλοι στο μαγαζί λένε πως από μένα λάθη στον έλεγχο
δεν γίνονται και σε μένα θα ‘ρθουνε για να διορθώσω τις στραβές …γαμώτο…..»
Το
προηγούμενο βράδυ τα κουβέντιαζε με τη
γυναίκα του. Τα κουβέντιαζε ένας λόγος είναι….Άκουγε τη γκρίνια της περισσότερο . « ….δε σε βλέπει το σπίτι καθόλου …κάθε
τρεις και λίγο μίτινγκ, και φυσικά κουβέντα για υπερωρίες.... η μικρή σε
αναζητάει …κι εγώ σ’ έχω ανάγκη …κουράζομαι εύκολα τώρα μη νομίζεις …επειδή
παριστάνω ότι δεν τρέχει τίποτα …τι θέλουνε πια κι αυτοί… μέχρι και στα ρεπό σου
πας για να βοηθήσεις ,τι στο δαίμονα ….κι αυτοί κάνουνε περικοπές … πες τους καμιά
κουβέντα πια ….»
Έτσι
έλεγε , αλλά βέβαια αυτή δεν ξέρει τίποτα για «λίπος» , δημόσια υπάλληλος η κυρία, δεν την κουνάει τίποτα απ’ τη θέση της.
Τρεις κι εξήντα , εντάξει , αλλά σταθερά….
Τι να ξέρει αυτή για «λίπος» …..!!!
«Δεν είμαι λίπος , δεν είμαι λίπος ..δεν
είμαι λίπος ρε γαμώτο….» μουρμούριζε σαν
cd που κόλλησε στο ρεφρέν του τραγουδιού .
Σάββατο
σήμερα , στις τρεις σχολάγανε , και
περασμένες οκτώ για να πάει σπίτι , πάλι θα κοιμάται η μικρή ,καλύτερα δηλαδή
να μην τον δει έτσι όπως είναι …
Γέρος
, έτσι ένιωσε σήμερα… τον πειράζανε κι οι άλλοι στη δουλειά και γελούσανε όλοι
μαζί ….παππού , έλα ρε παππού …έτσι τον φωνάζουνε τα εικοσιπεντάχρονα της δουλειάς
.Κι αυτός γελάει ,πάντα γελάει με τ’
αστείο , ποτέ δεν του φάνηκε κάπως ….μόνο σήμερα το’ νιωσε διαφορετικό . Σαν να μην ήταν
αστείο πια …
Να’
φταιγε που άκουσε τυχαία την ερώτηση του
διευθυντή στο τηλέφωνο « ….τι εννοείς ο παππούς ίσως πρέπει να φύγει ;»
Δεν έδωσε σημασία χτές που τ’ άκουσε , αλλά σήμερα …στα πενήντα πέντε του , ένιωσε
βαρύς , πολύ βαρύς και
μεγάλος όταν οι πιτσιρικάδες ξεκινήσανε πάλι το βιολί τους ….
Δεν είμαι λίπος ρε γαμώτο , δεν είμαι λίπος …. Τρέχανε τα
μάτια του ,
Και
στ’ αυτιά του ακουγόταν ακόμα τα λόγια του διευθυντή ..... «έλα την Δευτέρα το
μεσημέρι , μετά τη δουλειά να μιλήσουμε» …
Δεν
είμαι λίπος ρε γαμώτο, δεν είμαι λίπος …έλεγε κι ανέβηκε μηχανικά τα σκαλοπάτια
του σπιτιού ….
