Άντε πάλι από την αρχή !!
Το παιδί που κλαίει....
Η έφηβη που δεν έχει με ποιον να μοιραστεί τις εσωτερικές της αναζητήσεις .....
Ο ρόλος του κακού , του καλού( ..πότε πότε και του άσχημου) ,που μας καλούν να παίξουμε οι καταστάσεις ....
Ένα ρημάδι φωτοτυπικό , που φορτώνεται όλες μας τις ματαιώσεις .....
Το αγχωμένο τσιγάρο έξω από τα κάγκελα ,..... ή μήπως άραγε είμαστε μέσα και δεν τό 'χουμε πάρει χαμπάρι ?
Τα κάγκελα δείχνουν άλλωστε ίδια κι απ' τις δυό πλευρές ....
αφορισμοι ... καταδικασμένες προθέσεις ...( θα το κόψω το ρημάδι... )
Η καθημερινότητα που με κυνηγά για να με φορτώσει ενοχές στο τέλος της μέρας για όσα δεν πρόλαβα .....
να κάνω , να ζήσω ,να χαρώ !!
Η μισερή επικοινωνία με το σύντροφο ,το παιδί , το μαθητή , το συνάδελφο , το φίλο ......
Η βροχή που γυαλίζει τις άδειες μας στιγμές .....
Άδεια από τη ζωή όμως δεν παίρνεις , ούτε καν ολιγόωρη !!!
Είμαι μόνο εγώ άραγε ?
